Ղարաբաղը պետք է Թուրքիային

Եվ դա հաստատվեց:

Եթե թուրքիան անընդհատ չմիջամտեր Ադրբեջանի արտաքին քաղաքականությանը Ղարաբաղի հարցում, չէին լինի ո'չ ղարաբաղյան հակամարտությունը, ո'չ պատերազմը, ո'չ էլ դիվանագիտական այս խարդավանքները.
նախ՝Ադրբեջանը չէր սկսի ռազմական գործողություններ, որովհետև անցյալ դարի 90-ականներին տնտեսապես, քաղաքականապես և ռազմականապես՝ ռազմական փորձագետներ չունենալով, պատրաստ չէր պատերազմի:
Հակամարտության սկզբում նրան աջակցում էր Մոսկվան` Սովետը փլուզումից փրկելու ակնկալիքով: Բայց երբ փլուզվեց սովետական կայսրությունը, սովետական բանակը հետ կանչվեց Մոսկվայի կողմից, և հայկական գրեթե անզեն ինքնապաշտպանական ջոկատները հայտնվեցին ռուսների թողած զենքերով լավ զինված ադրբեջանական բանակի առաջ:
Ճիշտ այդպես եղավ 1917 թ. Հոկտեմբերյան հեղափոխության ժամանակ, երբ ռուսական բանակը Արևմտյան Հայաստանում ինքնապաշտպանության ելած հայերին մենակ թողեց թուրքական կանոնավոր բանակի դեմ – հանդիման:
Մնալով առանց ռուսների աջակցության` Ադրբեջանի ռազմական ուժերը սկսեցին պարտվել: Ադրբեջանական իշխանությունները հենց առաջին պարտությունից կդադարեցնեին պատերազմը, եթե նրանց ռազմական, քաղաքական, դիվանագիտական և բարոյական օգնություն չցուցաբերեր Թուրքիան:
Քառամյա պատերազմը և քսաներկուամյա թուրքական աջակցությունը Ադրբեջանին դիվանագիտական, տեղեկատվական պատերազմներում, և զինադադարի անօրինական խախտումներն ապացուցում են, որ Ղարաբաղն ավելի շատ պետք է Թուրքիային, քան Ադրբեջանին. այս պատերազմը շատ թանկ արժեցավ Ադրբեջանին, մի բան, որ ինքնակամ ոչ մի պետություն չի գնա այդպիսի տնտեսական ինքնակործանման: Ադրբեջանին ինքնակործանում կբերի նաև ներքին՝ բնիկ ժողովուրդների ազգային զարթոնքը, որը վաղ թե ուշ կբերի Ադրբեջանի մասնատման, դա ևս ձեռնտու է Թուրքիային՝ «բաժանի՛ր, որ տիրես» սկզբունքը լիովին ուժի մեջ կմտնի. Թուրքիան վաղուց է ձգտում տիրել Բաքվի նավթին:

Ադրբեջան պետությունը հիմնվել է բնիկ ժողովուրդների հայրենիքի տարածքների վրա՝ զրկելով նրանց և՛ հայրենիքից ու պետականություն ունենալու ազգերի իրավունքից, այլև նրանց ազգային ինքնությունից, սա ևս ցեղասպանական հանցագործության դրսևուրում է:
Իսկ Ադրբեջանի հանրապետության տնտեսական անկումն ակնհայտ է և պայմանավորված չէ միայն նավթի գնի անկումով կամ տատանումներով:
Ադրբեջանում կան որոշակի ուժեր, որ դա գիտակցում են:
Ադրբեջանի մասնատման բանալին ներսում է․ դա բնիկ ժողովուրդների ինքնորոշումն է, և այդ հարցում նրանց պետք է օգնեն նախ Հայաստանը, ապա Իրանն ու Ռուսաստանը:
Մնում է, որ մեր քաղաքական շրջանակները դա հասկական:

Մարի ԲԱՐՍԵՂՅԱՆ-ԽԱՆՋՅԱՆ
Գրող, հրապարակախոս
20.11..2016 թ.

Հ.Գ.

Ահա այսպիսի վերլուծություն՝ արված 2016 թվին, որը ուժի մեջ է և այսօր․ տարածաշրջանի պետությունները՝ Ռուսաստանը և Իրանը, ցավոք չհասկացան այդ ծրագրի ո՛չ քաղաքական, ո՛չ ռազմական, ո՛չ տնտեսական՝ հիմնականում էներգետիկ օգուտը, որ կարող էր բերել այդ պետության մասնատումը: Այս մասին գրել եմ նաև իմ հոդվածներում՝մանրամասն պարզաբանելով այդ շահը: Իսկ Հայաստանը պետք է այդ պետություններին պարզապես «համոզեր, գլխի գցեր», և մենք ոչ միայն այս դաժան պատերազմն ու պարտությունը չէինք ունենա, այլև 90-ականների և 25 տարվա ո՛չ պատերազմ,ո՛չ խաղաղություն քաղաքական և տնտեսական հյուծող վիճակը:
Հիմա էլ ուշ չէ:

Հեղինակի նյութեր

• Ասված՝ բոլոր ժամանակների և, առավելապես, մեր օրերի համար
• Հայերը՝ քաղաքակրթության դոնոր
• Իմաստության պտուղ
• Մարդը մենակ չէ
• Թշնամու հանդեպ հիշաչար լինենք
• Երեխան և գիրքը՝ հայի համար ամենաթանկ բաներն աշխարհում
• Այսուհետ և միշտ երկրիս թագավոր ընտրելիս ղեկավարվենք նրա կատարած հայրենատեր գործերով
• Հետաքրքիր է՝ այս անձնագրի մասին գիտի՞ Ալիևը
• Հայրենադարձությու՞ն, թե՞ հայրենալքություն՝ ա՛յս է խնդիրը
• Քաղաքական իրավիճակը կփոխվի
• Բնությունը կյանքի փիլիսոփայությունն է
• Հող, հայրենիք, պետություն․ սա քաղաքական գլխավոր սանդղակն է
• Սթափվելու պահն է
• Հաղթությամբ օծված
• Հեռու չէ մեծագործությունների ժամանակը
• Պետականության հայրը
• Այգաբացն իմ հայրենի լեռներում
• Սա ՛ պետք է լինի մեր պատասխանը
• Հզոր պետության պահպանում և անվտանգ ապագա
• Տագնապ հնչեցնելու օրեր են

Մեկնաբանություններ